Dinsdag                    26 Juli  2011

Dag 6

L’Isle d’Abeau         ®        Villar d’ Arene        

Afstand:                    163  Km

Gem Snelheid:        24 Km/h

Hoogtemeters:       1550  meter

Gereden van:          8.15 tot 18.35



Na 2km volgt een pittige klim’ zegt Rik s’morgens bij het vertrek.  En hij heeft niet overdreven. Ongeveer 5km aan 10 tot 15%. We zijn direct opgewarmd. Jammer dat Nicole haar knie dat klimmetje niet zag zitten. Via verbindingswegen paseren we autostrades en spoorwegovergangen. Maar het blijft vrij rustig. De weg naar Grenoble via industrieterreinen en drukke wegen zijn echter een grote een tegenstelling tot de rustige landelijke

 wegen van de voorbije dagen. Netjes op een rij bereiken we Grenoble en maken we kennis met de 10talle verkeerslichten die elke 100 meter opduiken. Mooie stop aan ‘het Museum van de Franse Revolutie’, voorzien van snoepjeskraam en paardenmolen met aangepast muziek.Nu richting Lautaret voor een rustige klim in een mooi decor, extra genieten van de zon die we gisteren zo moesten missen. De dappersten onder ons stoppen niet aan het hotel maar klimmen zonder verpinken door naar de top.

Een lekkere apperitief sluit de rit af we zijn weer heel gelukkig als we s’avonds kunnen proeven de plaatselijke lekkernijen begeleid door unieke animatie:

Het zwarte gat

Ik had zo’n verdriet gehad want mijn vrouw had mij verlaten,

Ik was bang voor het zwarte gat, ik was in alle staten.

Maar ik heb een nieuw vriendinnetje en nu is alles weer ok.

 Het is een negerinnetje Dat zwarte gat, dat valt best mee

Geschreven door Irene Van Moll

Irene





 Hoe vrouwen de Govaka fietsvakanties veranderen

Vier jaar terug reden we
van Leuven naar Compostella,
over een afstand van 2350 km.
Eén fietster in een groep fietsers.
De mannen vonden het sympathiek
maar stelden onder elkaar vragen
die ze nooit over elkaar zouden stellen:
Zal zij wel meekunnen?
Kan zij zo'n zware ritten aan?
We zullen toch niet moeten wachten?
100 uur later kwamen we in Compostella aan
en had Nicole haar plaats in deze mannenwereld verworven.

We zijn vier jaar later
en fietsen van Gent naar Rome.
In ons midden niet één, geen vier, maar zes vrouwen:
Nicole, An, Marianne, Hilda, Malvine en Irene.
De vragen van weleer zijn verstomd.
De vrouwen fietsen goed mee
en de korte hellingen nemen ze vooraan in de groep.
De gemiddelde snelheid mag er ook wel zijn:
27 km in het uur de eerste rit, 25 km de tweede rit.
Een man heeft genoeg aan een boom,
maar vrouwen verkiezen de struiken.
Daarom zijn de stopplaatsen anders dan weleer
en worden de mannen aangemaand
iets verderop op de weg halt te houden.
In het begin had niet iedereen door waarom,
maar op het werk zijn er toch ook gescheiden toiletten.
Niet alleen mannen vinden elkaar onderweg,
maar mannen en vrouwen keuvelen fietsend
terwijl vrouwen hun ervaring met elkaar kunnen delen.
Heeft een van de vrouwen een platte band,
dan maakt machismo plaats voor hoofelijkheid.

Wie de veranderde sfeer even wil opsnuiven,
kan zich voor een volgende reis inschrijven!

Jef Wauters