Dinsdag                    2 Augustus  2011

Dag 13

Assisi                        ®        Orvieto

Afstand:                   122 km                  

Gem Snelheid:       23 km/h

Hoogtemeters:       1395 m

Gereden van:          8.20 tot 16.45



De zon was opnieuw op het appel. In de namiddag was het puffen bij temperaturen tot 35-36-37-38°C (een ongeluksdag dus wegens te warm volgens een niet nader te noemen begeleider). Vandaag maakten we een rondrit door Umbrië.

Bij de start werden we getrakteerd op livemuziek door een vioolspeler aan de overkant van de straat. Ook ’s avonds was een vioolspeler aan het oefenen bij aankomst in het hotel. Heeft Govaka muzikale volgelingen?

Rik wou kluizenaar Franciscus imiteren en wou vastend fietsen, zonder drinkbidons (van het merk Born). Tijdens de eerste beklimming richting Assisi werden we bijna letterlijk vergast door de uitlaatgassen van een voorbijkruipende vrachtwagen. ’t Was witte rook: Assisi habet papam (op 28 oktober).

In navolging van moslims die zeven keer rond de steen in Mekka lopen, deden wij tijdens onze bedevaart een rondje rond Assisi.

Jos had een rode roos geplukt om zijn trouwe Merckxros te versieren. Fons liep deze week geen enkele keer in de val van de chasse patat. Op aanraden van Italiëkenner en laatst overlevende Romein Jan reden we door het historische dorp Bevagna waar een fontein en andere overblijfselen uit de Romeinse tijd te bewonderen zijn. De rustige beklimmingen en mooie landschappen met o.a.  olijfboomvelden volgden elkaar op. Het was wel opletten met opmerkingen maken bij het voorbijfietsen van klimmende medemensen: Vlamingen en Nederlanders bleken in grote getale aanwezig te zijn in Umbrië. Vraag maar aan Dirk.

Op de bevoorrading drong een vermetele “langpootbij” de vrachtwagen binnen.

In de namiddag was er een klim in “vrij tempo”. De klim zou  volgens Rik 10 km lang zijn. Op de top, in Prodo (niet Prodi) zou ergens de govakavlag met Ingrid en Mark staan. Op de top was de grote leegte. Prodo bleek na een eerste afdaling te liggen. Ook daar niks. De groepjes vonden elkaar terug in verwarring, hergroepeerden, trokken eens door, wachtten weer eens, overlegden, twijfelden, reden toch door, keerden even terug, genoten van de prachtige uitzichten (o.a. op de kathedraal van Orvieto in de hoge verte). Na 26 km vonden we Mark en Ingrid. In verspreide slagorde landden de duiven. Wellicht lijdt Rik aan het Philip Muyterssyndroom en lukt tellen niet zo goed (meer).

In de traditie van Italiaanse gelato konden we proeven van de Kuurnse gelato met Colasmaak. De Marcellitis blijkt ook zeer besmettelijk: zelfs het perziksap wordt geveild tot alles op is (zelfs de “restjes” volgens Ingrid). In de slotfase sukkelde Jef P(astoor) met een kapotte shifter, maar dat zal hem niet verhinderen om morgen, net als de 35 anderen, Rome te halen. De ellendig slechte wegen in Umbrië stellen onze fietsen wel sterk op de proef. Bruno blijkt een grote fan te zijn van kettingtattoos. Mark (die van Ingrid) gooide er nog een Sint-Pieters (die uit Kuurne) bij op zijn t-shirt.

’s Avonds hadden we ruim de tijd om het hooggelegen stadje Orvieto met zijn indrukwekkende kathedraal te bezoeken. Voor de koersverslaafden onder ons wist een betrouwbare gigabikebron te melden dat Pieter Weening de girorit met aankomst boven in dit arendsnest heeft gewonnen.

Joske, Wilfried en Kris misten bijna de receptie. Winkelsuggestie van Yves: witte wijn “Orvieto Classico”. Op de receptie bracht Italiëkenner  keizer Jan een krachtige redevoering. De droefheid sluipt in de groep: the end is near. Snifsnif. Grote Jan stak een dankwoordje af en gaf, in duo met dé Jos, in naam van de groep een presentje aan fietsherstelgenie Paul, bolleke Marcel, Mark en Ingrid (overladen met kussen), Rik  en Yves (beiden ook bedolven onder Joskussen).

Geschreven door Nico en Dirk

Dirk & Nico